Hey You Up There

گه گرفته زندگی
فلاش تانک چشممان هم پر است
بکش آن سیفون لعنتی را

مژده مژده

آلبوم "غمباد" با صدای میعاد منتشر شد.
نوشته بر روی جلد، زیر عنوان:
"بر شما که حرمت عشق را نمی دانید غم باد"
من دیگه توضیحی نمی دم، قضاوت رو به بینندگان واگذار می کنم.
فقط داخل پرانتز ورود این دلقک عزیز رو به عرصه ی هنر تبریک می گم.

360

Whatever people say they are,that they're not.
این چنیند بچه باکلاسان

هولی کلاون

"پس ایشان (طعنه زنندگان که چرا همواره چون کیوی به نظر می رسی) را بگو آیا ندیدید مردانی را که هر صبح اصلاح کنند با تیغ و سرخ شوند و جوش برآورند و پند نگیرند؟ باشد که بیاندیشید؛ پس همانا تغییری در خلقت پروردگار نیست. اوست قادر پیروز، اگر می دانستید."

رهب

وقتی خواست توئه که از در و دیوار بباره....خودت چترمون باش لااقل.
دمت گرم.

تا دفه ی بعد که مث خر تو چی گیرکنم.

پیچیدگی های زبانی

چرا مقامات از خر شیطون پیاده نمی شن به جای "اتباع خارجی" عین آدم همون "افغانی" خودمون رو به کار ببرن؟ چه کرمیه خب؟ حداقل یه واژه فرقشه، دقیقتر که بخوای حساب کنی بدون space می کنه به عبارتی 4 حرف.

فیلسوف بازی های یک دلقک

و ما هنوز نمی دانیم نور چیست، گرما چیست، شعله چیست، خدا چیست.

توضیح: لااقل می دونیم نور و گرما و شعله چیکار می کنن.

پ.ن: خودمونیم، چیکار داری می کنی اون بالا؟

خشم

پاشو از جلو چشام گم شو تا نزدم اون روی سگتو بالا بیارم.

رقابت

"این مکان مجهز به دوربین مدار بسته می باشد."
رو دیوار نونوایی؛ محض اینکه جلو سوپر بغلیه کم نیاره.

بلاگر

خیلی خوبه که بدونی یه جای عمومی هست که می تونی توش چیز بنویسی و مطمئن باشی هیشکی نمی خوندش. حس جالبی به آدم می ده. می دونی؟ یه چیزی تو مایه های امنیت.

بلوغ

رسیدن به مرحله ای از رشد که طی آن انسان قادر است هر آنچه را قبلاً به سادگی احمقانه می دانست بدون نیاز به دلیل انجام دهد.

Poetocide

با در نظر گرفتن میانگین روزانه 3 off و 1 blast، سرانجام "چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان" هم به "به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خود را" پیوست.

چه کسی قورباغه ی مرا قورت داد؟

"هر روز در برابر آینه به خود بگویید:

کسانی که در بحث با من مخالفت می کنند احمقند؛ حتی اگر خلاف آن ثابت شود.

ممکن است طرف مقابل هم - که به شکل احمقانه ای مغرور است - همین نظر را راجع به شما داشته باشد، اما فراموش نکنید که حق همیشه با شماست. به خاطره ی جالب بن در همین زمینه توجه کنید...."

ترانگانه

جز من احمق که برات می میرم
هیشکی دیگه نمی تونه درکت کنه
نه! نه خره! هیشکی دیگه نمی تونه درکت کنه.

زندگی II

مثل مافیا می مونه. مهم اینه که نذاری تردید بیدار شه، وگرنه - هرچقد هم خوب دفاع کنی - هیچ وقت کاملاً گورشو گم نمی کنه.

Counterpart

- حتماً نیویورک یه جایی مث بهشته
- ممکنه واسه تو بهشت باشه، ولی برا من جهنم بود. جهنم که نه؛ بدتر از جهنم.
- مگه بدتر از جهنم هم داریم؟
- برزخ

Why

مسأله این نیست که چرا باید جلو دو نفر سوار می کرد. مسأله حتی این هم نیست که چرا درست وقتی داشتم به لبخندی که بعد از نشستن رو صندلی گل و گشاد جلوی سمند تو آینه تحویل پشتیا می دادم فکر می کردم باید این کار احمقانه رو می کرد. اما واقعاً واسه م سؤاله که چرا، واقعاً چرا باید اون راننده تاکسی بی شعور واسه سمندش کنسول می ذاشت! می شنوی خدا؟

20:30

سخنگوی وزارت امور خارجه در حالی گزارش اخیر شبکه ی خبری تندروی skynews را که مدعی افزایش روزافزون ابراز نارضایتی نسبت به نظام بر سطح داخلی درب های دستشویی های عمومی بود، اقدامی انحرافی و حاشیه پردازی خواند، که چندی پیش ریاست جمهوری با تأکید بر تراکم قابل توجه این دست نوشته ها در نیمه ی پایینی درب ها آن را نشانی از درصد بالای التزام عملی هم میهنان نسبت به مبانی اسلامی در زمینه ی بهداشت فردی و اجتماعی دانسته بود.

در گزارش این شبکه هیچ اشاره ای به این حقیقت مشاهده نمی شد.

ابداع

"ننه من قمر"

دنیای عجیب نو

ناهار: آبگوشت

شام: لازانیا

من واقعاً دارم بین سنت و مدرنیته له می شم.

بحران III

وقتی بعد از یک روز تمام -تقریباً یک روز تمام؛ به نظر یک روز تمام - اولین پیامکی که با شوق می خوانی صورتحساب تلفن همراه است، و نه خبر افتتاح فازهای 2رقمی پارس جنوبی حتی.

رکورد شکنی

پیرهن مردونه؛ برای سومین هفته ی پیاپی.

فطریه

فرارسیدن عید فطر، آغاز مجدد فعالیت آزادانه ی شیطان عزیز و بازگشایی درب های معصیت را به تمامی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض می نمیاییم.
به امید روزی که هیچ مسلمان آزاده ای مجبور به یک ماه تظاهر و ریا نباشد.

حکمت متعالیه

قضا خلعتی نامدارش دهد / قدر میوه در آستینش نهد

خوب به مصرع دوم توجه کنید. به نظرم سعدی با همین یه بیت تکلیف مسأله ی جبر و اختیار رو روشن کرده. حتی میوه هم از طریق قدر تو آستینمون میره، تازه این قسمت خوبشه. این رو بذارین کنار قضیه ی آدم و حوا؛ بالاخره سیب هم میوه ست دیگه، یحتمل رفته تو پاچمون. قابل توجه تب 40 درجه.

پ.ن.1. به هر حال هر چیزی یه فایده ای هم داره؛ حتی برادر کوچیکتر. رفته دوم راهنمایی دیگه، اول کتاب فارسیشون (ایضاً فارسیمون) بود. می بینین چقد غافلیم و ساده از منار همه چی میگذریم؟ عمراً دوم راهنمایی به همچین نتیجه ای رسیده بودین.
پ.ن.2.گفتم که یه وقت فک نکنین سعدی می خونم.

نافرمانی مدنی

گر ریش بود مدرک اسلام / بزغاله بود حجه الاسلام

1. خودمونیم، انصافاً بزغاله انقدرا هم ریش نداره که بخواد حجه الاسلام به حساب بیاد. حتی اگه بز هم در نظر بگیریم بیشتر نماد علم دوستی تا روحانیت به نظرم. با اون "مدرک" مصرع اول هم تناسب داره.
2.برادر من می خوای مزخرف بگی، بگو، چه اصراریه موزون و مقفا باشه حتماً حالا؟ یعنی واقعاً فک می کنی اینجوری مخاطب بیشتری جذب می کنی؟ یا تو حافظه ی تاریخی جامعه موندگار می شی؟
3.باز صد رحمت به اون "آزادی اندیشه با ریش و پشم نمی شه". یه کم دغدغه ی فرهنگی داشت لااقل.

بحران 2

وقتی آلبوم جدید متالیکا رو نمی شه از مگادث تشخیص داد.

زندگی

آدما مث آمبولانسی زندگی می کنن که آژیر کشون، به زور تو ترافیک شریعتی می لوله و راهشو باز می کنه، تا سریعتر برسه به همت که توش گیر کنه و فقط چراغ گردوناش رو روشن بذاره.

سیاستگذاری رسانه ای

دقت کردین چن وقته شبکه تهران دیگه اون آهنگ تاجیکو که می گفت "تهران شب از تو دوراست/ تهران همیشه نور است" و اینا رو دیگه پخش نمی کنه؟ واقعاً چرا؟

هزار راه نرفته

مدت هاست که نمی تونم اسم کسی رو همراه با "جان" صدا کنم و ادامه ش با "تولدت مبارک" تو ذهنم تکمیل نشه. در این حد که مجبورم کلی زور بزنم که اینو نگم بهش، حرفمم یادم می ره آخرش. این حالت وقتی به اوجش می رسه که دو نفر رو مخاطب قرار می دم که تو اون شرایط دیگه مقاومت بی فایده ست.
همه ی اینا ام بر می گرده به بی مسئولیتی خونواده که نه تنها باعث شده ن تاریخ تولد من و دادشم فقط 3 روز با هم فاصله داشته باشه، بلکه هر هروقتم خواستن جشن بگیرن برامون مشترک گرفتن و رو کیک هم نوشتن "کورش جان، آرش جان تولدتان مبارک".
اگه یه ذره با روانشناسی کودک و تأثیراتش در بزرگسالی آشنایی داشتن الآن وضع من این نبود.
حالا هی برین زن بگیرین زرتی بچه بندازین.

پ.ن. به این نتیجه رسیدم که تعریفی که تو پست قبلی ارائه کردم بیش از اون که نوعی از حماقت رو توصیف کنه بر معیار های اسکلیت منطبقه. واسه همین از همینجا نامش رو به "اسکولوژی" تغییر می دم که هم دقیق تره هم علمی تر.

حمقولوژی

می دونی؛ سطوح مختلفی از حماقت وجود داره. تو هر اجتماعی هم قابل تشخیصه.

یکی از این سطوح حماقت متعلق به گروهیه که کلمه هایی مثل "سکس" رو جدا جدا می نویسن (س.ک.س) و فک می کنن با این کار خیلی از قبحش کم کرده ن.
عموماً افرادی در این دسته جا دارن که می خوان در عین بچه مثبتی نشون بدن درک می کنن که هر چیز بدی هم همیشه و همه جا بد نیست.
اگه دقیق تر بخوایم بررسی کنیم به معلم دینی هایی که با شلوار پارچه ایشون تی شرت و زمستونا بوت می پوشن و پسر بسیجیایی که ریش هنوز درنیومدشون رو بلند می کنن و بعد ستاری می زنن می رسیم!

می بخشید دیگه، بحث تحلیلی بود،یه کم طولانی شد.

جاده

الهی، گاهی، نگاهی

این دیگه ربطی به راهداری نداشت، پشت کامیون دیدم. تنها مشکلش اینه که واسه مساحت پشت کامیون خیلی کوچیک بود. انگار هیچی تو این دنیا کامل نیست...

هشدار II

به برآمدگی ایمنی نزدیک می شوید!

روابط عمومی راهداری گیلان،کارگروه پاسداشت زبان فارسی،بخش پوززنی از مازندرانی ها

توضیحاتشو حدس زدم ولی اون خط اول رو به جان حسینم رو تابلو وسط جاده نوشته بودن،واسه هشدار سرعت گیر!

هشدار

تجاوز به حریم رودخانه = تجاوز رودخانه به حریم شما!

روابط عمومی راهداری مازندران.

اینا همه ش رو حسابه، برنامه ریزی شده است. می خوان اصل "چشم در برابر چشم" یا همون "موشک جواب موشک" سابق رو تا پایان افق بیست ساله در کنار انتخاب طبیعی ثبت کنن بعدم تصویر انکف مونده ی خبرنگار و مفسران "فاکس نیوز" رو نشون بدن، نابود شن کلاً.

هدف

همین طور که از کنارش می گذشتم تصویرش تو ذهنم شکل می گرفت؛

به سختی از کوه بالا رفته بود؛ سر ظهر، زیر آفتاب خشک کوهستان. چند بار قوطی از دستش افتاده بود و مجبور شده بود همه ی راه رو برگرده و دوباره از اول. حتی یه بار پاش لیز خورد و نزدیک بود پرت شه. اما تسلیم نشد. انقدر تلاش کرده بود تا بالاخره کاری رو که تموم ذهنش رو گرفته بود به انجام برسونه. حالا رسیده بود؛ غرق عرق؛ خسته و کوفته و زخمی. فقط واسه اینکه روی صخره ی بزرگ کنار جاده بنویسه :

ثمیرا

شأن انسانی

در بسیاری از موارد تنها تأثیر دائمی و قابل توجه درگذشت یک فرد، سیگاری شدن دوستداران و دلبستگان اوست.

فک کنم منظورشون از کاهش کارکرد و افت بازدهی و اینا یه چیزی تو همین مایه ها باشه.

تماشاگه تاریخ

هنوزم باورم نمی شه. اما با همین چشای خودم دیدم، همینجا، تو تهران:
پراید عروس!
توشم آدمیزاد معمولی و متمدن بود. لااقل ظاهرشون که با ما فرقی نداشت.
دارم کم کم به انقراض دایناسورا هم شک می کنم.
الآن فک کنم آمادگی شو دارم یه تیرانازوروس ببینم که داره کنار مجسمه ی بز تو پارک جمشیدیه عکس می گیره.

Women Taxi

بهترین راه از بین بردن مشکلات اینکه ازشون بر ضد خودشون استفاده کنی.
زنده باد تاکسی بانوان!

Ansichten Eins Clowns

- این حرف ها را کنار بگذارید. چه خبر شده؟
- کاتولیک ها مرا عصبانی می کنند چون مردم بی انصافی هستند.
- پروتستان ها چی؟
- آنها با ور رفتن به وجدانشان حال آدم را بد می کنند.
-خدانشناسان چطور؟
- آدم را به دهندره می اندازند چون همیشه فقط از خدا حرف می زنند.
- خود شما چه هستید؟
- من؟ من یک دلقک هستم.

عصر رسانه ها

تقریباً یه هفته پیش بود که رادیو پیام داشت سر صبح یه آهنگ سنتی (یعنی سنتیا) واسه ملت پخش می کرد با این ترجیع بند:
عزیزم چقد جلوه گری / حبیبم چقد عشوه گری
ماه من چقد با نمکی / نمکی، نمکی؛ نمکی

بعد امروز تو PMC یه کلیپ قدیمی دیدم که کاملاً حس کردم با هدف پوززنی داره پخش می شه. تأکید شعر رو این بخش بود که:
خبر بده به قاصدک فوتش کن / یا بنویس رو بادبادک سوتش کن

از اون موقع زندگی خیلی هیجان انگیز شده؛ باید حتماً برنامه های هر دو رو دنبال کنم. واقعاً برنده ی این نبرد رسانه ای کی می تونه باشه؟

بحران

وقتی کافه نادری هم - پس از چند سال مقاومت - از داف ها و پسرهای سیخ سیخی انباشته می شود.

این روز ها

سلول انفرادی؛ با مزاحم اضافه

Categorizing

Basically,there are 2 types of friends:

The ones who don't care.

And the ones who prentend.

and it is except those who don't even know.

نقد شعر

به نظرم یه جای این شعری که کاوه یغمایی می خونه ایراد داره.
چقد پشت پنجره ها
به هوای دیدن تو
بشینم تموم شبو بیدار؟
همه ش احساس می کنم مخاطبش باید کرم شب تابی، چیزی باشه.

یاشاسین پهلوان

این که بعد از کناره گیری از مسابقات به دلیل مصدومیت شصت پا، به خاطر افسردگی از وزنه برداری کنار بکشی، واقعاً خداحافظی تراژیکیه.
حداقل جای شکرش باقیه که دیگه قرار نیست ادامه پیدا کنه.

دنیای کوچک کوچک کوچک

اجتماعات بشری می تونن واقعاً محدود باشن.
رنگرزی غلام؛ 50 قدم بالاتر از چهارراه - نرسیده به میدان - جنب ویدئوکلوپ
در این حد!

مدتهاست دارم روی یه نظریه ای کار می کنم؛
می دونی، به نظر من، اقشار مختلف جامعه مرگ و میر فصلی دارن. هنرمندا، ورزشکارا، سیاسیون، روحانیا و باقی قضایا. اکثراً تو یه برهه ی زمانی مشخص می میرن؛ گروهی.
فوت خسرو شکیبایی کمی بعد نادر ابراهیمی مصممم کرد که نظریه م رو منتشر کنم.
روحشون شاد.

دلقک کنفسیوس

در زندگی هیچ گاه نا امید مشو.
حتی اگه تو ترافیک خر تو خر همت پشت یه راننده ی زن گیر کردی.
همواره امکان بدتر هم هست.
ممکنه حوصله ش سر بره و زنگ بزنه به بی اف (یکی از بی اف ها) ش.
شاکر باش.

خط مشی

یه چند نمونه از اون طنزای مینیمالیستیِ پدر مادر دار رو این بغل گداشتم که آشنا شین.

و این اصلاً به این معنا نیست که من هنوز چیزی واسه نوشتن پیدا نکردم.

بسم الله

این چن وقته با چنتا بلاگ طنز مینیمال آشنا شده م، بعد یه اسمی واسه این گونه (سرده/رسته/ژانر/...) به ذهنم رسید؛ اینجا رو راه انداختم که لااقل اسمه رو به نام خودم ثبت کنم؛ چرندالیسم. [بلانسبت بلاگایی که باعث و بانی این حرکت بوده ن البته]