این چنین است که ما،
ملحدان رقت بار و ترحم برانگیز عصر درخشان استخرهای کم عمق خانگی،
- که طرح بی کرانی از دریا ضمیمه ی تصورمان از شناییدن بود-
هراسان و ناباور
بغض های ترک خورده مان را با دود بند می زنیم؛
تفبند می کنیم.
پ.ن. یاد نادر ابراهیمی -همچون وامش بر گردن ما- ماندگار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر