این پست چندش ناک است

عود می کنه گاهی به هر حال. هنوز هیچ درمان قطعی ای واسه بی مزه بازی پیدا نشده.

اول : این

و بعد حرکت خز مربوطه:

قسم به شوری اشکم که در دهان خودم / به گله ام که رمیده است از شبان خودم

قسم به لیلی و فرهاد، آدم و حوا / و عشق های مشابه و در زمان خودم

به 7 سال و 3 ماه و 2 روز خاطره ام / که عشق پاره تان می کند، به جان خودم

پ.ن. یه چیزی -که فک کنم بدونم چیه- هست که آگاهانه هلم می ده به سمت نوشتن و پابلیش کردن همچین چیز مسخره ای که...به هر حال...هیچی. خلاصه که خودم می دونم اما...هیچی. ایشالا که می شه.